Dawno dawno temu...

Dzisiejszy post jest z gatunku tych nostalgicznych i sentymentalnych. Wróciłam na jakiś czas do rodzinnego miasta, żeby nabrać sił przed wielką życiową zmianą, która czeka mnie lada moment. Emigruję do Norwegii. Powodów jest wiele, ale to nie czas, aby o nich pisać. Wolę teraz powspominać. 

1. września za pasem, więc dzisiaj zdjęcia "na czasie" - przy mocnych murach mojej podstawówki. Budynek jest tak solidny, że wytrzyma jeszcze kilkanaście pokoleń pierwszaków. Zbudowany przez Prusaków z czerwonej cegły jest jednym z niewielu w Mrągowie, które oddają charakter dawnych Prus Wschodnich. A patrząc na niego łezka mi się w oku kręci. I sądzę, że nie tylko we mnie drzemią emocje związane z tą konkretną szkołą. Pozytywne i negatywne. Do dziś pamiętam jaką męczarnią była dla mnie matematyka, jak bardzo zależało mi na dobrych wypracowaniach z polskiego i jak po raz pierwszy postawiono mnie do kąta (na matematyce zresztą). Wchodząc do środka (zdziwiłam się, że drzwi były otwarte, a nie zaryglowane jak to teraz często w szkołach bywa) przypomniałam sobie zajęcia z techniki. Te w piątej klasie, kiedy tematem przewodnim było szycie. Mam do dziś, zrobione wtedy prawie własnoręcznie, fartuszek i poduszkę na igły. Jednak nie wspominam tego zbyt dobrze, bo zdaniem Naszej Pani ciągle robiłam coś źle. A to fastryga była krzywo, a to rysunek nieczytelny, a to igła za gruba... Cieszę się, że te czasy minęły bezpowrotnie:) Nigdy nie miałam manualnych zdolności. Może dlatego teraz, zamiast tworzyć ubrania, staram się raczej o nich pisać. To zawsze wychodziło mi odrobinę lepiej. 

W dzisiejszym stroju dominują brązy, bo brąz kojarzył mi się zawsze z jesienią, a jesień ze wspomnieniami. I przyznam szczerze, że najpierw się ubrałam, popatrzyłam w lustro i dopiero wtedy pomyślałam, że można zrobić zdjęcia. Ze szkołą w tle (choć czuję, że wyszło na odwrót i, że to ja jestem tłem dla tych murów..., może i dobrze). Ostatnio fotografii jest mało, bo i fotografka jest nieobecna, ale wraca wkrótce, więc postaramy się zrobić zapas zdjęć ze stylizacjami i nie tylko. A jak już będę w Norwegii... albo nie, nie lubię gdybania:)

Ania
  

 

       

fot. Piotrek